ACTIVIDADE 9

ACTIVIDADE9.PDF
Crea unha nova entrada (ou publicación)no teu blog co nome ACTIVIDADE9.
Os conceptos están definidos nas páxinas 49 e 50 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:

• (0.75 puntos) Módems (ADSL,cable e USB). Busca unha imaxe de cada un na rede.
• (0.75 puntos) Router. Busca unha imaxe na rede. 
• (0.5 puntos) Dispositivo PLC. Busca unha imaxe na rede. 
• (1 punto) Cableado de rede. Busca imaxes na rede onde aparezan os conectores RJ45 e ST e cables de par trenzado apantallado e fibra óptica. Nestes últimos deben estar indicadas as súas partes.

MÓDEM

  -Módem ADSL. Utiliza o fío de cobre dunha liña telefónica para a transmisión  de datos de alta velocidade. Esta tecnoloxía denomínase asimétrica debido a que a capacidade de descarga (dende a rede ata o usuario) e a capacidade de subida de datos (en sentido inverso) non coinciden. A tecnoloxía empregada, ADSL2, ADSL+2 ou  VDSL, proporciona gran ancho de banda que permite integrar na mesma liña voz, datos, vídeo e televisión de alta cali9dade, polo que é unha das máis utilizadas.
 -Cable módem. Deseñado para modular o sinal de datos sobre unha infraestrutura de conexión por cable. Utilízase xeralmente para acceder a servizos de televisión por cable que, adicionalmente, proporcionan aceso a Internet de banda ancha.

 -Módem USB. Utiliza a a banda ancha móbil para obter Internet en calquera lugar e momento, sempre que dispoña de cobertura. Ofrece diferentes velocidades en función do tipo de conexión, GPRS, 3G ou 4G. Os teléfonos intelixentes pódense configurar como módem co que conectar outros dispositivos inalambricamente.

ROUTER. Un router é un dispositivo que permite interconectar diferentes redes informáticas, seleccionando a ruta de comunicación máis adecuada para o envío de datos. A maioría de routers tamén inclúen un módem coa tecnoloxía axeitada para a conexión a Internet.

DISPOSITIVO PLC. A  tecnoloxía PLC (Power Line Communications) utiliza a liña eléctrica convencional para a transmisión de datos. Os dispositivos PLC teñen unha función similar á dun módem, aínda que neste caso utilizan a rede eléctrica para a transmisión de datos. O seu uso permite, entre outras cousas, o aceso a Internet mediante banda ancha, a transmisión de vídeo de alta definición e o uso da telefonía IP.

CABREADO DE REDE

 -Cabreado coaxial. Formado por un fío condutor central, protexido das correntes eléctricas externas por unha malla de cobre. É similar á que se usa para a antena de televisión, aínda que actualmente está en desuso.

 -Cabreado de par trenzado. Constituído por catro pares de fío. Cada par está entrelazado para diminuír a interferencia eléctrica e evitar que se axuste o sinal entre os pares. Dentro destes cabreados distínguense os seguintes tipos:
   -UTP. É un cable non apantallado. É de baixo custo pero sensible a interferencias, polo que produce máis errores que outros cables.
   -STP. É un cable apantallado, é dicir, ten unha malla metálica ao redor do cable que o protexe das interferencias electromagnéticas.
   -FTP. É un cable apantallado con blindaxe global que posúe unha pantalla condutora en forma trenzada. Mellora a protección fronte as interferencias con respecto aos anteriores.

 -Cable de fibra óptica. É unha fibra moi fina de material transparente, vidro ou material plástico, pola que se envía un feixe de luz. Estes cables constan de un grupo de fibras ópticas protexidas por fiaduras de aramida para facelos resistentes á tracción, ademais de estra protexidos por varios revestimentos. Os conectores máis utilizados na fibra óptica para redes de área local son ST, LC, FC e SC.

RJ45

ST

Cable de par trenzado apantallado

Fibra óptica

ACTIVIDADE 7

ACTIVIDADE7.PDF  

Crea unha nova entrada (ou publicación)no teu blog co nome ACTIVIDADE7.

Os conceptos están definidos nas páxinas 44 e 45 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:

Disco duro. Busca imaxe ou imaxes na rede onde apareza a estrutura dun disco magnético de xeito similar á figura 27 da páxina 44 do libro. Memorias Flash. Busca 2 imaxes na rede (USB e tarxeta de memoria). Unidade de estado Sólido. Busca unha imaxe na rede. 
 

1- Disco duro: Un disco duro é un dispositivo magnético utilizado para almacenar gran cantidade de información. Componse de varios pratos, apilados nun mesmo eixe que xira a gran velocidade dentro dunha caixa metálica selada. Entre os pratos están situadas as cabezas de lectura-escritura que len e escriben nas dúas caras de cada disco.Dependendo da tecnoloxía utilizada para a transferencia de datos, os discos duros poden ser de varios tipos: IDE, SCSI, SATA, SAS, etc. O seu tamaño aumentou vertixinosamente, pasando do primeiro disco duro de 5MB, que pesaba unha tonelada, aos discos actuais de varios TB con tamaño algo maior que un teléfono móbil.

Estrutura: 

-Caras: superficies inferior e superior de cada disco.
-Pistas: círculos concéntricos nos que se divide cada cara do disco.
-Sectores: divisións que se fan en cada pista.

-Cilindros: conxunto de pistas que están aliñadas verticalmente en tódalas caras. Este concepto utilízase nos discos duros, posto que en eles hai varios pratos con pistas en ambas caras.




 

2-Memoria flash: A memoria flash é un sistema de almacenaxe estático que non precisa corrente para manter gardados os datos. Funciona mediante impulsos eléctricos e alcanza velocidades de funcionamento moi superiores a outros dispositivos, porque permite ler e escribir datos de forma simultánea.

Converteuse nun soporte de uso habitual para almacenar e transportar información xa que, entre as súas características destacan a súa grande capacidade, as súas pequenas dimensións, o seu prezo alcanzable, a súa gran resistencia, a posibilidade de usala en dispositivos de diferentes tipo e a súa facilidade de emprego. Iso si, a vida dunha memoria flash non é indefinida: cífranse entre cen mil e un millón as que se pode gravar información nela.

Os tipos de memorias flash son:

-Memorias USB. Pequenos dispositivos cun chip de memoria flash. Conéctanse ao ordenador a través dun porto USB en quente, é dicir, aínda que estea aceso. Xeralmente, non hai que instalar ningún software nin driver para utilizalas, xa que o sistema operativo recoñéceas automaticamente.



-Tarxetas de memoria. Son soportes de almacenaxe utilizados habitualmente nas cámaras dixitais e móbiles, polo que se soen conectar ao ordenador a través dun lector de tarxetas de memoria para transferir a súa información. Existen multitude de tipos e formatos, en función do fabricante; algúns dos máis comúns son SD, mini SD, microSD, nano SD, Compact Flash, Memory Stick, xD, MMC, etc.

 

3-Unidade de estado sólido: Unha unidade de estado sólido ou SSD (Solid State Drive) é un dispositivo de almacenaxe secundario de gran capacidade e alta velocidade. Ten o mesmo uso que os discos duros, pero non está formado por disco mecánicos, se non por memorias de circuítos integrados para almacenar a información, utilizando tecnoloxías como a memoria flash, memoria SDRAM, etc. Ao non ter pezas móbiles, a unidade de estado sólido reduce drasticamente o tempo de procura e latencia, polo que se converteu nunha alternativa moito máis rápida que os discos duros.

As SSD fan uso da mesma interface que os discos duros e, polo tanto, son facilmente intercambiables sen ter que recorrer a adaptadores ou tarxetas de expansións para compatibilizala co equipo.
Ao ser inmunes ás vibracións externas, son especialmente aptas para vehículos, ordenadores portátiles e outros dispositivos móbiles.

Tema 2. Actividade 5.

ACTIVIDADE5.pdf

Crea un arquivo en Open Officce Writer en formato libre (tamaño de letra 12). Os conceptos están definidos nas páxinas 38 e 39 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:

• Portos de Comunicación. Busca imaxe ou imaxes na rede onde aparezan identificados, como mínimo, os portos da figura 15 da páxina 38 do libro.
• Tarxetas de expansión. Busca imaxes na rede onde aparezan identificadas tarxeta de son e tarxeta gráfica cos seus conectores.
•  Actividade 5

Tema 2. Actividade 3

ACTIVIDADE3.pdf

Crea un arquivo en Open Officce Writer en formato libre (tamaño de letra 12). Os conceptos están definidos nas páxinas 34 e 35 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:

• Placa Base. Busca imaxe na rede dunha placa base onde aparezan identificados os seus zócalos localizando onde se conectan os distintos compoñentes.
• Chipset.
• Microprocesador. Busca imaxe na rede. 

Actividade 3

Tema 2. Arquitectura dos ordenadores.

Crea un arquivo en Open Officce Writer en formato libre (tamaño de letra 12). Os conceptos están definidos nas páxinas 30 e 31 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:

•     Hardware e Software. 
•     Definición da Arquitectura Von Neuman cunha imaxe ou esquema representativo.

ACTIVIDADE 1

Tema 2.

Google Sites

Tema 1 Sociedade do Coñecemento: NANOTECNOLOXÍA

• Definición de Nanotecnoloxía, incluindo a definición de nanómetro.                                                                                   A nanotecnoloxía non é unha tecnoloxía específica; nin sequera un grupo de tecnoloxías ben definidas.
  A nanotecnoloxía é máis ben un campo moi amplo e heteroxéneo da tecnoloxía no que se deseñan, caracterizan, producen e aplican estruturas, compoñentes e sistemas mantendo un control sobre o tamaño e a forma dos seus elementos constituíntes (átomos, moléculas ó macromoléculas) a nivel da escala dos nanómetros, de tal maneira que ditas estruturas, compoñentes ou sistemas posúen polo menos unha propiedade característica nova ou mellorada debido ao pequeno tamaño dos seus constituíntes.
  A nanotecnoloxía utiliza un amplo rango de disciplinas científico-técnicas co fin de estudar materiais, partículas e estruturas que implican a creación ou presenza de elementos que teñen polo menos unha dimensión espacial inferior aos 100nm, sendo un nanómetro a millonésima parte dun milímetro. Os materiais constituídos por estruturas tan pequenas, a miúdo presentan propiedades distintas aos materiais tradicionais independentemente de que estean compostos polos mesmos
  constituíntes químicos. Por exemplo, poden presentar novas propiedades mecánicas, ópticas, químicas, magnéticas ou electrónicas.
• Nanoelectrónica: a qué dará lugar? Relación coa tecnoloxía Informática.                                                                                       A nanoelectrónica dará lugar a sistemas de almacenamento de datos de moi alta densidade de rexistro (por exemplo, 1 Terabit/polgada2) e as novas tecnoloxías de visualización a base de plásticos flexibles. A longo prazo, o desenvolvemento da nanoelectrónica molecular ou biomolecular, a espintrónica e a informática cuántica abrirán novos horizontes á tecnoloxía informática. A nanoelectrónica estará na orixe dunha nova xeración de computadores, teléfonos, automóbiles, electrodomésticos e calquera sistema de automatización necesario en calquera equipo de aplicación industrial ou doméstico.
• Nanobiotecnoloxía: qué disciplinas combina? Aplicacións en Medicina.                                                                                    Está a combinarse a enxeñería a nivel molecular coa bioloxía, ben manipulando directamente sistemas vivos, ou creando biochips como os que xa se están producindo na actualidade inspirados en materiais biolóxicos. Nun futuro próximo, a nanobiotecnoloxía proveeranos con innovacións extraordinarias no campo do medicamento por exemplo, con novos sistemas de diagnóstico miniaturizados que poderían implantarse e utilizarse na detección precoz de enfermidades, recubrimientos e nanocompostos desenvolvidos mediante o recurso ás nanotecnoloxías, non exclusivamente na súa produción senón nos conceptos de deseño dos materiais constituíntes, que mellorarán a bioactividade e biocompatibilidade dos implantes, novas matrices soporte capaces de autoestruturarse que están a facilitar o desenvolvemento dunha nova xeración de materiais no ámbito da enxeñería de tecidos e dos materiais biomiméticos, abrindo a posibilidade, a longo prazo, de conseguir a síntese de órganos de substitución. Están a desenvolverse novos sistemas de administración dirixida de medicamentos e recentemente conseguiuse levar e introducir nanopartículas ao interior de células cancerosas para o seu tratamento, por exemplo, mediante calor.
• Aplicacións á producción e almacenamento de enerxía.                    O campo da produción e almacenamento de enerxía poderá beneficiarse, por exemplo, dos novos desenvolvementos en pilas de combustible ou sólidos lixeiros nanoestructurados que teñen o potencial para un almacenamento eficaz do hidróxeno. Están a desenvolverse tamén células solares fotovoltaicas eficaces e de baixo custo (por exemplo a «pintura solar»). Os avances no campo das nanotecnoloxías tamén permitirán aforros enerxéticos a través dunha mellora dos illamentos, do transporte e dunha iluminación máis eficaz.
• Avances en Ciencias de Materiais.                                                              Os avances da ciencia dos materiais mediante o recurso ás nanotecnoloxías son de gran alcance e o seu impacto deixarase sentir en case todos os sectores. As nanopartículas xa se empregan para reforzar materiais ou funcionalizar cosméticos. Recórrese ao uso de nanoestructuras superficiais para conseguir superficies resistentes ao relado, hidrófugas, limpas ou estériles. O inxerto selectivo de moléculas orgánicas a través da nanoestructuración superficial permitirá avanzar na fabricación de biosensores e de dispositivos electrónicos moleculares. Así mesmo, pódense mellorar e facer avanzar enormemente os rendementos dos materiais en condicións extremas, coas consecuentes aplicacións nos sectores espacial e aeronáutico.
• Fabricación a nivel nanométrico.                                                    A fabricación a nivel nanométrico esixe un novo enfoque interdisciplinar tanto na investigación como nos procesos de fabricación. Conceptualmente considéranse dúas vías de traballo: a primeira consiste na miniaturización dos microsistemas denominado enfoque «de arriba abaixo» ou «top-down» e a segunda, en imitar a natureza mediante o desenvolvemento de estruturas a partir dos niveis atómico e molecular denominado enfoque «de abaixo arriba» ou «bottom-up». O primeiro podería describirse como un proceso de ensamblaxe, o segundo como un proceso de síntese. O enfoque de abaixo a arriba atópase en fase inicial de desenvolvemento, pero o seu impacto potencial é de gran alcance e podería alterar as rutas actuais de produción.
  A fabricación de instrumentos para o estudo das propiedades da materia a unha escala nanométrica xa está a ter un impacto importante, tanto directo como indirecto, que está a estimular o progreso nunha ampla gama de sectores. A instrumentación tamén desempeña un papel crave no desenvolvemento de procesos de fabricación baseados en técnicas convencionais con enorme potencial como son as novas técnicas de deposición por plasma de recubrimientos nanoestructurados a partir da inxección directa de precursores líquidos, ou a utilización de forma controlada de plasmas de alta enerxía na fabricación de nanopartículas ou na funcionalización de superficies.
• Beneficios para a investigación sobre alimentos, auga e medio ambiente.                                                                                           A investigación sobre os alimentos, a auga e o medio ambiente tamén pode beneficiarse das nanotecnoloxías con, por exemplo, o desenvolvemento de instrumentos para detectar e neutralizar a presenza de microorganismos ou praguicidas. Mediante novas técnicas de nanoetiquetado miniaturizado podería realizarse o seguimento desde orixe dos alimentos importados. O desenvolvemento de métodos de recuperación baseados no uso de nanotecnoloxías (por exemplo, técnicas foto-catalíticas) permiten paliar e limpar o efecto da contaminación e outros danos ambientais (por exemplo, contaminación por petróleo da auga ou do chan).
• Contribución á seguridade.                                                             A contribución á seguridade poderá realizarse a través de, por exemplo, novos sistemas de detección de alta especificidade de alerta precoz ante axentes químicos ou biolóxicos, sensibles ata o nivel molecular. O nanoetiquetado dos billetes de banco podería contribuír á protección da propiedade. Tamén está en marcha o desenvolvemento de novas técnicas criptográficas para a comunicación de datos.
• Exemplos de produtos comercializados actualmente desenrolados a través de nanotecnoloxías.                                                                         Xa se comercializaron varios produtos desenvolvidos a través das nanotecnoloxías. Trátase de produtos sanitarios (vendaxes, válvulas cardíacas, etc.), compoñentes electrónicos, pintura resistente ao relado, equipos deportivos, teas antiarrugas e antimanchas e lociones solares. Os analistas cifran o mercado deste tipo de produtos na actualidade en aproximadamente 2.500 millóns de euros, pero opinan que ascenderá por centos de miles de millóns de euros para o ano 2010 e a un billón despois desa data.

Tema 1. Sociedade do coñecemento: Robótica

• Definición completa de Robot e Robótica. Explica os termos reprogramable e multifuncional aplicados a un robot.                   En 1979, o “Robot Institute of America”define a un robot como: 'Un manipulador reprogramable e multifuncional deseñado para trasladar materiais, pezas, ferramentas ou aparellos específicos a través dunha serie de movementos programados para levar a cabo unha variedade de tarefas'. Os robots son capaces de realizar tarefas repetitivas de formamás rápida, barata e precisa que os seres humanos. Dise que un robot ten intelixencia artificial (I.A.) debido a que ten a capacidade de obter información da súa contorna e en función desta actuar. Considérase a un robot como un axente autónomo intelixente cando cumpre os seguintes requisitos:
  
  - Autonomía: O sistema de navegación reside na propia máquina, que debe operar sen conexión física a equipos externos.                                                                                                         - Intelixencia: O robot posúe capacidade de razoar ata o punto de ser capaz de tomar as súas propias decisións e de seleccionar, fusionar e integrar as medidas dos seus sensores.                                                                                                            Poderiamos aproximarnos a unha definición de Robótica como:o deseño, fabricación e utilización de máquinas automáticas programables co fin de realizar tarefas repetitivas como o ensamble de automóbiles, aparellos, etc. e outras actividades. Segundo Isaac Asimmov, a Robótica é a tecnoloxía aplicada aos robots.                                                                                             Reprogramable:Pódese volver a programar                                    Multifuncional:pode realizar moitas funcións distintas, modificando as súas ferramentas
• Características dos robots.                                                           Os robots poden ser de diferentes deseños do mesmo xeito que programas, todo depende da función que vaian realizar. O que se se coñece son as diferentes características que poden posuír, entre estas atopamos:
  
  - A precisión que teñen á hora de realizar unha acción ou movemento.          - A capacidade de carga, en quilogramos que o robot pode manexar.            - O grao de liberdade que teñen cos seus movementos. Adoita coincidir co non de articulacións que ten o robot.                                                               - O sistema de coordenadas que especifica a que direccións se realizasen as súas movementos e posicións. Estas poden ser coordenadas cartesianas (x,e,z), cilíndricas, etc.
• Tipos de robots según o sistema de coordenadas. Captura de pantalla os debuxos de sistemas de coordenadas e os pegas en Open Office Draw, os recortas e engades os textos correspondentes co cadro de textos que aparece no cadro de ferramentas da parte inferior da pantalla. Unha vez rematado exportas o arquivo en formato .PNG e o insertas como imaxe no teu blog
  
  
• Tipos de sensores empregados nos robots. En cada apartado inclue unha imaxe.
• Sensores de temperatura:
  
  Un exemplo son os termistores: trátase de resistencias cuxo valor ascende coa
  temperatura (termistor PTC) ou ben diminúe coa temperatura (termistor NTC).
  Por tanto, depende da temperatura que o termistor permita ou non o paso da corrente polo circuíto de control do sistema. O símbolo e a aparencia dun termistor
  é:                                                                                                     - Sensores de posición:
  
  Entre outros temos:
  - Finais de carreira: Trátase dun interruptor que consta dunha pequena peza móbil e dunha peza fixa que se chama NA, normalmente aberto, ou NC, normalmente pechado.
  -Magnéticos: Detectan os campos magnéticos que provocan os imáns ou as
  correntes eléctricas. O principal é o chamado interruptor Reed; consiste nun par
  de láminas metálicas de materiais ferromagnéticos metidas no interior dunha
  cápsula que se atraen en presenza dun campo magnético, pechando o circuíto.
  O interruptor Reed pode substituír aos finais de carreira para detectar a posición dun elemento móbil, coa vantaxe de que non necesita ser empuxado
  fisicamente polo devandito elemento senón que pode detectar a proximidade sen contacto
  directo.
  -Ópticos: Detectan a presenza dunha persoa ou dun obxecto que nterrumpen
  o feixe de luz que lle chega ao sensor.
  Os principais sensores ópticos son as fotorresistencias, as LDR.
  - Sensores de humidade
  
  Baséanse en que a auga non é un material illante como o aire senón que ten unha
  condutividade eléctrica. Por tanto un par de cables eléctricos espidos (sen cinta illante recubríndoos) van conducir unha pequena cantidade de corrente se o ambiente é húmido; se colocamos un transistor en zona activa que amplifique esta corrente temos un detector de humidade.
  - Sensores de son
  Mediante un difragma que ao moverse polas ondas sonoras, despraza a placa dun
  condensador facendo variar a súa capacidade.
• Clasificación xeral. En cada apartado inclue unha imaxe.          Androides:
  Os androides son dispositivos que se parecen e actúan como seres humanos. Os robots de
  hoxe en día veñen en todas as formas e tamaños, pero fóra dos robots que
  aparecen nas feiras e espectáculos, non se parecen ás persoas e por tanto non son
  androides.
  Actualmente, os androides reais só existen na imaxinación e nas películas de ficción
• 
  
  Móbiles:
  Os robots móbiles están provistos de patas, rodas ou orugas que os capacitan para
  desprazarse de acordo á súa programación. Elaboran a información que reciben a través de
  os seus propios sistemas de sensores e empréganse en determinado tipo de instalacións industriais, sobre todo para o transporte de mercadorías en cadeas de produción e almacéns. Tamén se utilizan robots deste tipo para a investigación en lugares de difícil acceso ou moi distantes, como é o caso da exploración espacial e das
  investigacións ou rescates submarinos.                                                                             
  
                                                            Industriais:
  os robots industriais son dispositivos mecánicos e electrónicos destinados a realizar de forma automática (sen a intervención humana) determinados procesos de fabricación ou manipulación. Os robots industriais, na actualidade, son con moito os máis frecuentemente atopados. Xapón e Estados Unidos lideran a fabricación e consumo de robots industriais sendo Xapón o número uno.
  Os robots industriais xorden pola necesidade de:
  
  - Fabricar produtos de maneira económica.
  
  - Que os produtos sexan de calidade.
  
  - Que dun mesmo produto póidanse elixir moitas opcións.
  Como exemplo, pensa nun automóbil, dun mesmo modelo, podes elixir, a cor, o
  número de portas, o tipo de lamias, con ou sen alerón e todas as opcións de acabado
  interior. Unha fábrica de coches, que constrúe cada día uns mil coches, cada un coas súas
  distintas opcións, necesita utilizar robots para que estes coches podámolos comprar a un
  prezo alcanzable e teñamos garantía do seu funcionamento.                                                                                                                                                           Robots para próteses médicas:
  
  Son as próteses robóticas e os recentes robots de asistencia en quirófano( como o robot cirurxián daVinci)                                                             
•  
•